Op de dag dat de Rij-instructie ,het onafhankelijk vakblad voor de verkeersopleiding, op de deurmat viel en ik de column van Haagse rijschooleigenaar Theo Vuijk van Fly-Over in Den Haag over de verloedering in het verkeer en de maatschappij nog niet had gelezen, maakte ik iets soortgelijks mee in het verkeer wat ieder rijopleider ongetwijfeld zal herkennen.
Het betrof hier een intakeles van een leerling waarvan de laatste vijf minuten waren aangebroken en we terug naar het huis van de leerling reden. We naderden een druk verkeersplein in Rotterdam en achter de lesauto bevond zich al enige tijd een personenauto met daarin drie jonge mannen, waarvan de (beginnend) bestuurder kennelijk haast had en het nodig vond om heel kort achter de lesauto te blijven rijden en regelmatig van links naar rechts te zwenken.
Aankomende bij verkeerslichten om uiteindelijk naar links af te slaan, besloot de leerling plotsklaps om naar rechts te sturen. Kennelijk was ik niet duidelijk genoeg geweest in mijn aanwijzing naar de leerling en dat mag ik mijzelf aanrekenen.
De auto achter ons met de drie jonge mannen, nog steeds op korte afstand achter de lesauto, moesten hier hard om lachen en de bestuurder zwaaide nog even uit het openstaande portierraam met zijn smartphone in de hand alsof hij daarmee wilde aangeven dat er een foto of filmpje was gemaakt en stoof ons voorbij.
Tegen zulke praktijken kun je je als rijopleider moeilijk wapenen en geeft maar weer eens aan dat je in het verkeer als rijopleider altijd onder een vergrootglas zult liggen.
Dat brengt mij dan ook naar de titel van deze blog: “Geduld is een schone zaak”. Dit spreekwoord betekent kortweg, wie rustig afwacht wordt beloond. Het wordt geduld betekent volgens woordenboek Van Dale: “vermogen om rustig af te wachten”. En laat dit nu precies de kern zijn waar het maar al te vaak aan ontbreekt in het verkeer.
Als rijopleider zul je de leerling gaan voorbereiden om uiteindelijk zelfstandig en besluitvaardig deel te gaan nemen aan het verkeer. En dit vergt tijd en veel oefeningen, ook in drukke verkeerssituaties.
Helaas is de dagelijkse praktijk dat het de leerling extra moeilijk wordt gemaakt door haastige en ongeduldige medeweggebruikers. Individualistische belangen staan immers voorop!
Rechts inhalen wanneer een leerling niet snel genoeg opschuift, claxonneren zodra het verkeerslicht op groen gaat en de leerling er wat langzamer over doet om weg te rijden, bumperkleven achter de lesauto, wegwerp gebaren en zo kan iedere rijopleider nog talloze voorbeelden opnoemen.
En waarom? Al deze weggebruikers zouden maar één gezamenlijk doel voor ogen moeten hebben: Hoe kom ik zo veilig mogelijk van A naar B. En dat er tussen A en B verkeerssituaties kunnen ontstaan die voor vertraging kunnen zorgen is iets waar een ieder rekening mee dient te houden. En ja, dat kunnen ook lesauto’s zijn waarvan de motor wel eens afslaat bij het groene verkeerslicht tijdens het wegrijden.
Een goede ritvoorbereiding voordat er aan het verkeer wordt deelgenomen is al het halve werk. Is het druk op de weg, zijn er files, opstoppingen, wat zijn de weersverwachtingen, zijn er andere alternatieven om op de bestemming te komen, vertrek een kwartier eerder enz. zijn een aantal voorbeelden die tijdsdruk en stress bij de weggebruiker kunnen weghalen. En laten we elkaar, dus ook lesauto’s, vooral de ruimte geven. Dagelijks worden we in het verkeer geconfronteerd met (bijna) kop-staart botsingen met alle gevolgen van dien.
Last but not least, ouderwets tot tien tellen wanneer het ergens iets minder vlot verloopt dan we zouden willen, wil ook nog weleens helpen.
Een ieder geduldige en veilige kilometers gewenst!
